Ոչ մի երկիր, ոչ մի արտաքին ուժ, ոչ մի միջազգային կազմակերպություն սրանց վրա լուրջ ճնշումներ չի բանեցնելու, որ բացահայտ բռնաճնշումներ են անում: Նույնիսկ, եթե բոլոր ընդդիմադիրներին բռնեն: Որովհետև յուրաքանչյուր արտաքին ուժի էլ ձեռնտու է, երբ որևէ երկիր ղեկավարում է մի անսկզբունք, անարժեք, դավաճան փալաս: Այդ փալասի հետ ինչ ձևով ուզեն կխոսեն, ինչ ճնշում պետք է կբանեցնեն, ինչ ուզեն կստանան: Այնպես որ, ընդդիմադիր ուժերը ժամանակն է, որ հասկանան՝ ներքին ռեսուրսին է պետք ապավինել, և անեն հետևություններ:

Ինչո՞ւ էր Նիկոլը երեկ նմանօրինակ ցնցումների մեջ։ Պատասխանը հենց նրա դեմքի և պահվածքի մեջ է քողարկված։ Ի սկզբանե ասեմ, որ այն, ինչ նա բեմադրեց, ծխածածկույթ էր, իսկ Սիսակի հարցադրումը՝ հարցուպատասխանի վերջում, նախապես մշակված ռազմավարական մեթոդ...

Ըստ սրանց կողմից տարածվող գովազդի, սրանք «տարիներ ի վեր աջակցում են Սևանա լճի շրջակա միջավայրի պաշտպանության բարելավմանը»: Ավելին, սրանք պատրաստվում են «շարունակել շրջակա միջավայրի նախարարության հետ այս արդյունավետ համագործակցությունը»:

Ֆուտբոլային անհաջողության ֆոնին հին երգն է ակտիվանում, թե հայերից ի՞նչ ֆուտբոլ խաղացող, գնացեք ըմբշամարտով ու ծանրամարտով զբաղվեք։

Երբ Նիկոլ Փաշինյանը խոսում է Հայաստանի նոր Սահմանադրության «տարածաշրջանային նշանակության» մասին կամ նրա արդարադատության նախարարն ասում է, թե «Հայաստանի նոր Սահմանադրությունը պետք է լինի խաղաղության պայմանագիրը, խաղաղության միտված հարաբերությունները չվտանգող», ակնհայտորեն պարզ է՝ նոր Սահմանադրության ընդունումը բացառապես ադրբեջանական պահանջ է:

Հերթական անգամ մեր ժողովուրդը հատուկ հանձնարարություն ստացած սադրիչների կուտը կերավ և ենթարկվեց սադրանքներին։ Նախ այստեղ, մեզ մոտ, ֆուտբոլի ժամանակ հանվեցին և գողացվեցին Վրաստանից եկած մեքենաների մի քանի համարներ։ Ինչու՞։

Նախ` հետաքրքիր է, թե ինչու՞ է սա այդ փաստաթուղթը գաղտնի պահում հայ հանրությունից:

Մեր կարծիքով ժամանակակից հայ հասարակությունը այնքան էլ հստակ չի հասկանում «լյուստրացիա» տերմինի իմաստը, այն կապելով հիմնականում քաղծառայողների իրավունքների սահմանափակման պատժիչ և ոչ միշտ արդար մեխանիզմի հետ, սակայն դա այդպես չէ։

Հիմա էլ Նիկոլը ուրիշ ավանտյուրա է սկսել, իբր ինքն էլ չէր հավատում, որ Ալիևը կհամաձայնի, բայց դե, «если блефуешь, блефуй до конца»:

Հայաստանը դատապարտված է դառնալ ուժեղ պետություն։ Ուժեղ պետություն կոնցեպտն առաջին հերթին ենթադրում է պայքարունակ պետություն, որովհետև ուժը պայքարի հետ է ծնվում, հակառակը դեռ չի հանդիպել։